”Ik kom eraan”, roep ik naar mijn man die net de voordeur binnen komt. Ik zit nog even in mijn praktijkruimte. De laatste cliënten zijn net de deur uit. Het was weer een mooie dag. Er is veel in beweging gekomen. En daar spelen emoties een grote rol bij. Als ik er nu zo over nadenk is het de hele dag eigenlijk over emoties gegaan. Wat me opvalt, is hoe vast de meesten van ons daarin zitten.
Het lijkt steeds meer een taboe te worden om je emoties te laten zien. De maatschappij verhardt verder en we moeten allemaal maar zo snel mogelijk met alles dealen. Na zes weken nog niet over je relatiebreuk heen? Nou, niet zo zeuren hoor, niet bij de pakken neerzitten, kom op ga leuke dingen doen! Boos zijn? Dat ligt aan jezelf. Daar moet je zelf maar wat aan doen. Ben je blij, nou niet overdrijven, hoor, dat is weer over de top. Het moet allemaal wel leuk blijven, beetje gezellig en verder niet teveel zeuren, maar ook weer niet te leuk worden. Kortom, we persen onszelf steeds verder in het keurslijf van het keurige ‘alles onder controle’ midden.
Maar emoties zijn enorm belangrijk. Ze zijn onze richtingaanwijzers. En ze geven ontlading aan de spanning in ons lichaam. Negeer je ze en ga je ze onderdrukken, dan kost dat enorm veel energie. Te vergelijken met een ballon die je onder water probeert te houden. Dat kost kracht. Dan houd je weinig energie over om naar je omgeving te kijken of anders naar dingen te gaan kijken. En om de spanning van ons lichaam kwijt te raken, gaan we dan sublimeren, bijvoorbeeld door veel sporten, drinken of seks.
Waarom is het zo moeilijk om met emoties om te gaan? Ten eerste misschien wel omdat het ons niet geleerd wordt. Vooral mannen wordt het niet geleerd of zelfs al heel jong afgeleerd. En onze maatschappij is sterk vermannelijkt en ook voor veel vrouwen wordt het steeds moeilijker lijkt het wel. Ik kom dat echt tegen in mijn praktijk. Een andere reden dat het zo moeilijk is, is onze angst om erdoor overspoeld te worden. Dat we er nooit meer overheen komen. Maar ja, ik stelde vandaag ook iemand de vraag: “Heb je het ooit ervaren overspoeld te worden?”. En het antwoord was uiteraard nee. Uiteindelijk kun je emoties vergelijken met de golven in de zee, ze komen op, groeien, nemen weer af en verdwijnen uiteindelijk weer in de zee. Niets aan de hand, het gaat altijd weer over.
Een andere oorzaak in het omgaan met emoties van anderen is het niet kunnen omgaan met onze eigen gevoel van machteloosheid. We vinden het lastig om anderen te zien lijden, dus die moeten zich dan maar niet zo aanstellen. Dan kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. En natuurlijk is het waar dat sommige mensen ook te lang ergens in kunnen blijven hangen. Dan zijn ze emoties aan het sublimeren met andere emoties. Maar dat is weer een ander verhaal.
Om je het allemaal wat makkelijker te maken om om te gaan met je eigen emoties hierbij mijn...
Het lijkt steeds meer een taboe te worden om je emoties te laten zien. De maatschappij verhardt verder en we moeten allemaal maar zo snel mogelijk met alles dealen. Na zes weken nog niet over je relatiebreuk heen? Nou, niet zo zeuren hoor, niet bij de pakken neerzitten, kom op ga leuke dingen doen! Boos zijn? Dat ligt aan jezelf. Daar moet je zelf maar wat aan doen. Ben je blij, nou niet overdrijven, hoor, dat is weer over de top. Het moet allemaal wel leuk blijven, beetje gezellig en verder niet teveel zeuren, maar ook weer niet te leuk worden. Kortom, we persen onszelf steeds verder in het keurslijf van het keurige ‘alles onder controle’ midden.
Maar emoties zijn enorm belangrijk. Ze zijn onze richtingaanwijzers. En ze geven ontlading aan de spanning in ons lichaam. Negeer je ze en ga je ze onderdrukken, dan kost dat enorm veel energie. Te vergelijken met een ballon die je onder water probeert te houden. Dat kost kracht. Dan houd je weinig energie over om naar je omgeving te kijken of anders naar dingen te gaan kijken. En om de spanning van ons lichaam kwijt te raken, gaan we dan sublimeren, bijvoorbeeld door veel sporten, drinken of seks.
Waarom is het zo moeilijk om met emoties om te gaan? Ten eerste misschien wel omdat het ons niet geleerd wordt. Vooral mannen wordt het niet geleerd of zelfs al heel jong afgeleerd. En onze maatschappij is sterk vermannelijkt en ook voor veel vrouwen wordt het steeds moeilijker lijkt het wel. Ik kom dat echt tegen in mijn praktijk. Een andere reden dat het zo moeilijk is, is onze angst om erdoor overspoeld te worden. Dat we er nooit meer overheen komen. Maar ja, ik stelde vandaag ook iemand de vraag: “Heb je het ooit ervaren overspoeld te worden?”. En het antwoord was uiteraard nee. Uiteindelijk kun je emoties vergelijken met de golven in de zee, ze komen op, groeien, nemen weer af en verdwijnen uiteindelijk weer in de zee. Niets aan de hand, het gaat altijd weer over.
Een andere oorzaak in het omgaan met emoties van anderen is het niet kunnen omgaan met onze eigen gevoel van machteloosheid. We vinden het lastig om anderen te zien lijden, dus die moeten zich dan maar niet zo aanstellen. Dan kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. En natuurlijk is het waar dat sommige mensen ook te lang ergens in kunnen blijven hangen. Dan zijn ze emoties aan het sublimeren met andere emoties. Maar dat is weer een ander verhaal.
Om je het allemaal wat makkelijker te maken om om te gaan met je eigen emoties hierbij mijn...