“Ik heb het gevoel dat hij eraan voorbij gaat. Dat hij niet naar zijn gevoel toe durft”. “Nee, dat zwelgen van jou, dat heeft zin”, snauwde hij terug. “Daar krijg je haar niet mee terug hoor”. “Nee, met al die acties van jou wel dan? Ze is weg, dat doet toch pijn? Dat mag je toch voelen?” bitst ze terug. “Ho, ho, mensen even rustig. Deze conversatie hebben jullie vermoed ik al iets te vaak gehad. Elkaar verwijten maken heeft geen zin,” kom ik tussen beiden Dit zou zo maar een gesprek kunnen zijn in mijn praktijk. Als het gaat om rouw in een gezin, krijg je onherroepelijk ook te maken met de relatie. Dan ben ik blij dat ik beiden in mijn pakket heb.
De verschillen tussen mannen en vrouwen bij rouw
De verschillen tussen mannen en vrouwen bij rouw
Een rouwproces is voor iedereen heel persoonlijk.
Er is geen vast omlijnd stappenplan, een minimale of een maximale duur of één beste weg.
Bij gemeenschappelijk verlies zie je soms dat stellen hier heel erg mee worstelen. Want zij doet het heel anders dan hij. Vrouwen kunnen vaak makkelijk bij hun gevoel en kunnen dat ook benoemen. Eindeloos kunnen we er met onze vriendinnen over praten, het analyseren, voelen, uithuilen nog een keer herkauwen, nog weer die pijn voelen en ga zo maar door. Of we willen de pijn niet voelen en schieten in de drama. Daar zijn ook altijd wel genoeg vriendinnen bij voor handen die daarin lekker met je willen zwelgen.
Maar thuis bij je partner vind je dan nul op het rekest. Mannen houden vaak niet van drama, zijn daar meestal wars van. Want hoe vaak mochten hun emoties er niet zijn? Daardoor hebben ze geen vocabulaire opgebouwd om er woorden aan te geven. En dus praten ze er vaak liever maar niet over. Ze voelen wel de stress en ervaren de adrenaline en testosteron die vrij komt. Dat maakt dat ze vaak tot actie overgaan. Maar te snel en te veel actie houdt soms ook onderdrukking van de emoties in. Het is mooi om ze te kanaliseren, maar als het negeren wordt, gaat het toch knagen.
Het zijn soms dunne lijnen tussen verwerking drama, actie en onderdrukking. Daarom is het goed om je strategie eens goed onder de loep te nemen. Zeker als het bij elkaar tot onbegrip leidt. Dan zitten beide partijen waarschijnlijk aan de verkeerde kant van het zogenaamde duaal procesmodel. Dit model laat zien dat er een dualiteit in verwerking zit. Je kunt je focussen op de verlieskant of op de herstelkant. Vrouwen zitten over het algemeen wat te veel aan de verlieskant en mannen wat te veel aan de herstelkant. Vaak is het nodig om even een overstap te maken naar de andere kant, om daadwerkelijk tot verwerking te kunnen komen. Het verwijt naar elkaar toe los te laten, mocht dat spelen.
Vaak is die overstap maken een lastige. Zeker als je al een tijdje in de verwijtende sfeer zit met je partner daarover, heb je waarschijnlijk je nog meer ingegraven aan jouw kant. We gaan dan samen kijken wat jij nodig hebt om naar die andere kant te komen. Dat doe ik zeker niet alleen met woorden. Uiteindelijk gaat het er toch om te kunnen voelen wat er is. Daarvoor werk ik ook met beelden en laat ik je het model soms letterlijk via een representatie op de vloer lopen. We verkennen de kant die je moeilijk vindt en dat wat je eng vindt en waar je tegenop ziet. Uiteraard in een veilige respectvolle setting. Want uiteindelijk gaat het erom dat jij de weg kunt kiezen die je het beste dient. Er is geen goed of fout. Maar soms is er wel een versnelling te maken door even een ander stukje weg te lopen. Daar help ik je graag bij.
Bij gemeenschappelijk verlies zie je soms dat stellen hier heel erg mee worstelen. Want zij doet het heel anders dan hij. Vrouwen kunnen vaak makkelijk bij hun gevoel en kunnen dat ook benoemen. Eindeloos kunnen we er met onze vriendinnen over praten, het analyseren, voelen, uithuilen nog een keer herkauwen, nog weer die pijn voelen en ga zo maar door. Of we willen de pijn niet voelen en schieten in de drama. Daar zijn ook altijd wel genoeg vriendinnen bij voor handen die daarin lekker met je willen zwelgen.
Maar thuis bij je partner vind je dan nul op het rekest. Mannen houden vaak niet van drama, zijn daar meestal wars van. Want hoe vaak mochten hun emoties er niet zijn? Daardoor hebben ze geen vocabulaire opgebouwd om er woorden aan te geven. En dus praten ze er vaak liever maar niet over. Ze voelen wel de stress en ervaren de adrenaline en testosteron die vrij komt. Dat maakt dat ze vaak tot actie overgaan. Maar te snel en te veel actie houdt soms ook onderdrukking van de emoties in. Het is mooi om ze te kanaliseren, maar als het negeren wordt, gaat het toch knagen.
Het zijn soms dunne lijnen tussen verwerking drama, actie en onderdrukking. Daarom is het goed om je strategie eens goed onder de loep te nemen. Zeker als het bij elkaar tot onbegrip leidt. Dan zitten beide partijen waarschijnlijk aan de verkeerde kant van het zogenaamde duaal procesmodel. Dit model laat zien dat er een dualiteit in verwerking zit. Je kunt je focussen op de verlieskant of op de herstelkant. Vrouwen zitten over het algemeen wat te veel aan de verlieskant en mannen wat te veel aan de herstelkant. Vaak is het nodig om even een overstap te maken naar de andere kant, om daadwerkelijk tot verwerking te kunnen komen. Het verwijt naar elkaar toe los te laten, mocht dat spelen.
Vaak is die overstap maken een lastige. Zeker als je al een tijdje in de verwijtende sfeer zit met je partner daarover, heb je waarschijnlijk je nog meer ingegraven aan jouw kant. We gaan dan samen kijken wat jij nodig hebt om naar die andere kant te komen. Dat doe ik zeker niet alleen met woorden. Uiteindelijk gaat het er toch om te kunnen voelen wat er is. Daarvoor werk ik ook met beelden en laat ik je het model soms letterlijk via een representatie op de vloer lopen. We verkennen de kant die je moeilijk vindt en dat wat je eng vindt en waar je tegenop ziet. Uiteraard in een veilige respectvolle setting. Want uiteindelijk gaat het erom dat jij de weg kunt kiezen die je het beste dient. Er is geen goed of fout. Maar soms is er wel een versnelling te maken door even een ander stukje weg te lopen. Daar help ik je graag bij.